|
مکانیک گیلان سلام سایت مکانیک گیلان با شما وبرای شما درباره وبلاگ  به وبلاگ خودتون خوش آمدید نظر یادتون نره به سوالات شما در مورد تعمیرات هر چیز در تالار گفتمان مکانیک گیلان جواب داده میشود از امروز به ما بپيونديد وعضو شويد برای بودن مطالب جدید وماندن این سایت روی تبلیغات یک کلیک نماید آخرین مطالب نويسندگان پس از کلاچ ، جعبه دنده قرار دارد که وظیفه آن کنترل سرعت چرخش و افزایش و کاهش آن با توجه به نیاز می‌باشد. البته وظیفه معکوس کردن جهت چرخش چرخها در هنگام استفاده از دنده عقب نیز به عهده جعبه دنده می‌باشد. بدیهی است که متناسب با سرعت چرخش ، قدرت آن هم کنترل می‌گردد. *مکانیک گیلان*
جعبه دنده خودكار
جعبه دنده های خودكار در بسیاری از اتومبیل های چرخ جلو محرك و همچنین چرخ عقب محرك به كار می روند اما محور انتقال خودكار بیشتر در اتومبیل های چرخ جلو محرك دیده می شود. اجزای عمده محور
انتقال همان هایی هستند كه در جعبه دنده وجود دارد به جز اینكه مجموعه محور انتقال شامل گرداننده نهایی و چرخ دنده های دفرنسیال نیز می شود. در یك جعبه دنده با محور انتقال خودكار بدون اینكه راننده دسته دنده را حركت دهد یا پدال كلاج را بفشارد دنده ها به طور خودكار عوض می شوند. جعبه دنده خودكار توان موتور را از طریق یك مبدل گشتاور كه توسط میل لنگ به حركت در می آید، دریافت می كند. فشار هیدرولیكی موجود در مبدل باعث می شود توان از مبدل گشتاور به محور ورودی جعبه دنده جا به جا شود. تنها باری كه مبدل گشتاور به طور مكانیكی به جعبه دنده اتصال می یابد زمانی است كه مبدل قفل شود. البته این وضعیت به شرطی اتفاق می افتد كه مبدل گشتاور مجهز به یك مكانیسم قفل باشد. محور ورودی جعبه دنده یك مجموعه دنده سیار ه ای را به حركت در می آورد كه در نتیجه آن دنده های جلوی مختلف متناسب با سرعت های متفاوت وضعیت خلاص و دنده عقب به دست می آیند. توانی كه در میان چرخ دنده ها جاری می شود توسط كلاج های چند دیسكی، كلاج های تك راهه و باندهای اصطكاك تحت كنترل قرار می گیرد. زمانی كه فشار هیدرولیكی این بخش ها را فعال می كند، آنها یك عضو از مجموعه دنده را ثابت نگه می دارند. در واقع با ثابت نگه داشتن عضوهای متفاوت از مجموعه دنده سیاره ای نسبت به دنده های مختلف را میسر می كنند.
جعبه دنده یا محور انتقال خودكار نسبت دنده ها را بر اساس سرعت موتور، باد موتور، سرعت اتومبیل و دیگر شرایط فعالیت انتخاب می كند. در طول سالیان بیشتر جعبه دنده ها و محورهای انتقال خودكاری كه مورد استفاده قرار می گرفتند دارای سه دنده جلو، خلاص، دنده عقب و وضعیت پارك بودند. اما بعدها دستگاه های چهار سرعته همراه با یك دنده اوردرایو تبدیل به جعبه دنده های خودكار استاندارد شدند. وضعیت اوردرایو یا پیش ران زمانی رخ می دهد كه نسبت گردش محور ورودی به محور خروجی كمتر از یك باشد. اوردرایو باعث بهبود مصرف سوخت و كاهش صدای موتور می شود. امروزه بیشتر جعبه دنده های خودكار دارای قفل مبدل گشتاور نیز هستند كه باعث كاهش میزان اتلاف توان از طریق فعالیت یك مبدل گشتاور معمولی خواهد شد. یك جعبه دنده می تواند هفت وضعیت انتخاب دنده داشته باشد. برای انتخاب محدوده دنده دلخواه، اهرم انتخابگر به یك دسته دنده در جعبه دنده متصل شده است. این محدوده ها به شرح زیر است:
P (پارك): در این حالت با درگیر شدن ضامن پارك با چرخ دنده پارك محور خروجی به بدنه قفل می شود و جعبه دنده در وضعیت خلاص قرار می گیرد. در این حالت می توان موتور را روشن كرد و این تنها وضعیتی است كه می توان در آن سوییچ را برداشت.
R (عقب): جعبه دنده با نسبت دنده پایین تر در وضعیت معكوس قرار دارد.
N (خلاص): مشابه وضعیت پارك، جعبه دنده در وضعیت خلاص قرار دارد و می توان موتور را روشن كرد. اما محور خروجی قفل شده است و باید از ترمز پارك استفاده شود.
OD (اوردرایو): این حالت محدوده طبیعی دنده های حركت است. انتخاب این وضعیت تمامی دنده های جلو را برای تعویض خودكار و همچنین امكان به كارگیری و آزادسازی كلاج قفل مبدل گشتاور را فراهم می كند.
D(حركت): انتخاب این محدوده دنده مشابه حالت اوردرایو تمامی دنده های جلو به جز چرخ دنده اوردرایو را برای تعویض خودكار فعال می كند. همچنین كلاج مبدل گشتاور نیز در این حالت فعال خواهد بود. این وضعیت در مواقعی مثل حركت در جاده های تپه ماهوری و كوهستانی یا هنگام حمل تریلی و باركش كه اوردرایو دلخواه نیست انتخاب می شود. حركت در وضعیت اوردرایو در چنین شرایطی فشار فوق العاده ای به موتور وارد می كند و می تواند باعث آسیب های جدی موتور شود.
۲ (دنده دو دستی): انتخاب این وضعیت صرفنظر از سرعت اتومبیل تنها دنده دو را فعال نگه می دارد. در برخی از جعبه دنده های خودكار هنگامی كه دنده دو دستی انتخاب می شود جعبه دنده در ابتدا اصطلاحاً به دنده یك می پرد و سپس به دنده دو می رود. در انواع دیگر در دنده دو شروع می شود و در همان می ماند. انتخاب این محدوده دنده برای شتابگیری در جاده های لغزنده یا كند كردن موتور در پایین آمدن از سراشیبی ها مناسب است.
۱(دنده یك دستی): در بیشتر جعبه دنده ها انتخاب این دنده تنها دنده یك را فعال می كند. اما در برخی دیگر از جعبه دنده ها به گونه ای طراحی شده است كه در این وضعیت با بالارفتن سرعت موتور جعبه دنده از حالت دنده یك دستی به دنده دو برود. انتخاب این دنده در سرعت های بالا منجر به كاهش جعبه دنده به دنده دو خواهد شد. كاهش خودكار به دنده یك تنها زمانی رخ می دهد كه سرعت اتومبیل به سطح از پیش تعیین شده ای معمولاً حدود ۵۰ كیلومتر بر ساعت، كاهش یابد. زمانی كه جعبه دنده در دنده یك باشد تا وقتی كه دسته دنده را به وضعیت دیگری جا به جا نكنید در همان حالت خواهد ماند.
معمولاً روغن
جعبه دنده خودكار
چگونه باید عوض شود
در بیشتر كتابچه های راهنمای خودروسازان ذكر شده است كه نیازی به این كار نیست! در واقع برای محافظت بهینه از جعبه دنده های خودكار در هر ۵۰ هزار كیلومتر باید روغن آن تعویض شود، مگر آنكه روغن جعبه دنده اتومبیل تان از نوع Dexron III باشد كه تعویض آن در هر ۱۶۰ هزار كیلومتر پیشنهاد می شود.
جعبه دنده خودكار از طریق اصطكاك گرمای داخلی فراوانی تولید می كند. اصطكاك در مجموعه جعبه دنده به دلایل مختلفی به وجود می آید: آشفتگی روغن در مبدل گشتاور، اصطكاك ناشی از درگیری صفحات كلاج و اصطكاك طبیعی ناشی از چرخ دنده ها و یاتاقان های حامل بار. هنگامی كه اتومبیل در حركت باشد خیلی طول نخواهد كشید تا روغن جعبه دنده خودكار (ATF) داغ شود. حركت عادی اتومبیل دمای روغن را تا ۸۰ درجه سانتی گراد افزایش می دهد كه این دمایی معمولی است كه بیشتر روغن ها برای كار در آن طراحی شده اند. چنانچه بتوان دمای روغن را در همین حد حفظ كرد گفته می شود كه تا بیش از ۱۶۰ هزار كیلومتر نیازی به تعویض نخواهد داشت اما با بالا رفتن دمای كار روغن از عمر آن كاسته می شود. چنانچه دما به بالاتر از ۱۲۰ درجه سانتی گراد برسد درزبند های لاستیكی شروع به خشك و سفت شدن می كنند كه منجر به نشتی و كاهش فشار روغن می شود. در دماهای بالاتر جعبه دنده شروع به در رفتن می كند كه با افزایش بیشتر دما وضع بدتر هم خواهد شد. در این حالت اساساً كلاج ها می سوزند. تنها راه تعمیر خسارت ها در این وضعیت باز و بسته كردن و بازبینی كامل مجموعه جعبه دنده است كه هزینه گزافی روی دستتان خواهد گذاشت. با یك حساب سرانگشتی می توان گفت كه به ازای هر ۱۰ درجه كه به دمای ۸۰ درجه ای نرمال روغن افزوده می شود، تقریباً عمر آن نصف خواهد شد. نگران نباشید در بیشتر اتومبیل های مدرن روغن جعبه دنده خودكار به كمك یك مبدل حرارتی درون مخزن رادیاتور خنك می شود. آزمایش ها نشان داده اند روغنی كه با دمای ۱۵۰ درجه سانتی گراد وارد رادیاتور می شود معمولاً آن را با دمای ۱۱۰ تا ۱۲۰ درجه ترك می كند كه این یعنی طول عمری برابر ۲۰ تا ۳۰ هزار كیلومتر. عوامل گوناگونی می تواند دمای روغن را از حد مجاز توانایی سیستم افزایش دهد. از جمله: بستن یدك كش، رانندگی در كوهستان، رانندگی با حداكثر سرعت به طور مداوم در هوای داغ، توقف و حركت پی در پی در ترافیك شهری، لرزاندن جعبه دنده خودكار به واسطه حركت رو به عقب برای آزاد كردن لاستیك از برف و گل و لای.
علاوه بر این مشكلات، سیستم سرمایش مثل سطح پایین مایع خنك كن، پروانه خنك كن خراب، كلاج فن، ترموستات، پمپ آب و رادیاتور معیوب نیز می توانند در افزایش دمای روغن موثر باشند. در پایان دو توصیه دوستانه را به خاطر بسپارید:
۱. استفاده از نوع اشتباه روغن در جعبه دنده می تواند در عملكرد آن به هنگام تعویض دنده ها تاثیرگذار باشد. استفاده از روغن نوع F در مواردی كه باید از Dexron III استفاده شود ممكن است منجر به تعویض خشك و سخت دنده ها شود. همچنین استفاده از Dexron II به جای روغن نوع F احتمالاً هنگامی كه جعبه دنده تحت بار سنگین قرار گیرد منجر به لغزش و در رفتن دند ه ها خواهد شد كه فرسودگی كلاج را تسریع می بخشد.
۲. هرگز جعبه دنده را زیاد پر از روغن نكنید. روغن زیادی باعث كف كردن آن می شود. به عبارت دیگر این وضعیت می تواند منجر به تعویض نامنظم دنده ها و آسیب جعبه دنده شود. همچنین روغن زیادی می تواند به درزبندهای جعبه دنده فشار وارد كند و موجب نشتی نیز شود *مکانیک گیلان*
|
|||||||||||||
 |
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: